Dīxit et ad faciem rediit male sānus eandem
et lacrimīs turbāvit aquās, obscūraque mōtō 475
reddita fōrma lacū est. Quam cum vīdisset abīre,
'Quō refugis? Remanē nec mē, crūdēlis, amantem
dēsere,' clāmāvit, 'Liceat, quod tangere nōn est,
adspicere et miserō praebēre alimenta furōrī!'
Dumque dolet, summā vestem dēdūxit ab ōrā 480
nūdaque marmoreīs percussit pectora palmīs.
Pectora traxērunt roseum percussa rubōrem,
nōn aliter quam pōma solent, quae candida parte,
parte rubent, aut ut variīs solet ūva racēmīs
dūcere purpureum nōndum mātūra colōrem. 485
Quae simul adspexit liquefactā rūrsus in undā,
nōn tulit ulterius sed, ut intābēscere flāvae
igne levī cērae mātūtīnaeque pruīnae
sōle tepente solent, sīc attenuātus amōre
līquitur et tēctō paulātim carpitur ignī. 490
Et neque iam color est mixtō candōre rubōrī,
nec vigor et vīrēs et quae modo vīsa placēbant,
nec corpus remanet, quondam quod amāverat Ēchō.
Quae tamen ut vīdit, quamvīs īrāta memorque
indoluit, quotiēnsque puer miserābilis, 'Ēheu,' 495
dīxerat, haec resonīs iterābat vōcibus, 'Ēheu.'
Cumque suōs manibus percusserat ille lacertōs,
haec quoque reddēbat sonitum plangōris eundem.
Ultima vōx solitam fuit haec spectantis in undam:
'Heu frūstrā dīlēcte puer!' totidemque remīsīt 500
verba locus, dictōque 'Valē' 'Vale' inquit et Ēchō.
Ille caput viridī fessum submīsit in herbā,
lūmina mors clausit dominī mīrantia fōrmam:
(tum quoque sē, postquam est īnfernā sēde receptus,
in Stygiā spectābat aquā.) Planxēre sorōrēs 505
Nāides et sectōs frātrī posuēre capillōs,
planxērunt Dryadēs; plangentibus adsonat Ēchō.
Iamque rogum quassāsque facēs feretrumque parābant:
nusquam corpus erat; croceum prō corpore flōrem
inveniunt foliīs medium cingentibus albīs. 510